Het ‘Discipline’-scenario
Menselijke maat, strak geregeld
Het is 2040 en Jeroen staat op in zijn energie neutrale appartement. Hij woont in een duurzaam studentencomplex, met betaalbare woningen, maar er gelden strikte regels en het voelt soms wat klinisch. Op de campus begeeft hij zich naar een AI-gestuurde workshop. De AI-mentor herkent hem meteen en stelt een leerplan voor. Hij duikt in ethische technologievraagstukken. Tim waardeert de flexibiliteit, maar mist soms spontaniteit. In zijn pauze swipet hij door de mogelijke campusactiviteiten; een VR-trip, meditatie, en een debat. Later, in een geluidsdichte pod, ontspant hij met behulp van een mindfulness-app. Terugfietsend waardeert hij de technologische vooruitgang, maar verlangt hij ook naar eenvoud. De campus, zowel bevrijdend als begrenzend, roept gemengde gevoelens op
In het jaar 2040 is het onderwijs gestructureerd en stevig gereguleerd, met een sterke focus op publieke waarden, privacy en duurzaamheid. Dit vertaalt zich naar een campusomgeving die identiteits- en gemeenschapsvorming benadrukt, en programma’s die balanceren tussen flexibiliteit en standaardisatie. Overheids- en Europese regelgeving sturen het onderwijs op zowel het ‘wat’ als het ‘hoe’, met een nadruk op maatschappelijke relevantie en arbeidsmarktbehoeften. Campussen zijn duurzame kennishubs, CO2-neutraal, en integreren op een natuurlijke wijze met hun omgeving. Inclusiviteit is een kernwaarde; diversiteit is essentieel, en technologie dient puur als hulpmiddel. De connectie tussen campus en bedrijfsleven is versterkt, met een focus op authentieke leerervaringen. Ondanks technologische vooruitgang, staat de menselijke maat centraal bij alle besluitvorming. Zo is er gedisciplineerd een nieuwe balans bereikt.
- Onderwijs vormt identiteit en cultiveert gemeenschappen.
- Sterke standaardisering maakt flexibiliteit mogelijk.
- Strikte regels op het gebied van privacy en milieu.
- Duurzaamheid is een verplichting, geen keuze.
- Inclusiviteit is een fundamenteel recht.
- Menselijke waarden staan centraal bij alle besluiten.
- Overheid stuurt sterk procesmatig en inhoudelijk.
- Docenten blijven de kern, technologie ondersteunt.
- Naadloze integratie online en offline leren.
- Campus als icoon van duurzaamheid.
Om dit scenario beter te doorgronden, helpt het om haar kenmerken tot extremen door te denken. Wanneer we dit doen, komen we uit op de volgende aspecten:
Extreme duurzaamheidsmaatregelen: Elke overtreding van strikte regels wordt direct bestraft met zware sancties.
Totale overheidscontrole: Overheidsregulering dringt door tot elk aspect van het leven.
Hyper-standaardisatie van leertrajecten: Elke student heeft een vooraf bepaald en gestandaardiseerd leertraject waarvan afwijken onmogelijk is.
Totale privacy en toezicht: Constante surveillance en monitoring zijn normaal geworden.
Radicaal gezonde levensstijl: Gezond eten en bewegen zijn verplicht.
Verplicht gemeenschapsdienst: Een sociale dienstplicht.
Onvoorziene en disruptieve veranderingen die dit scenario enorm kunnen beïnvloeden:
Extreme klimaatverandering: Noodzaak voor strengere milieu- en duurzaamheidsmaatregelen door onvoorziene milieuomstandigheden, zoals een milieucrisis.
Onvoorziene technologische doorbraken: Potentiële verstoring of versterking van de bestaande gereguleerde structuur en balans tussen mens en technologie. Denk aan een privacy-schandaal.
Wijzigingen in internationale regelgeving: Herdefiniëring van lokale en nationale regelgeving door nieuwe internationale normen en wetten.
Een nieuwe pandemie: Een nieuwe pandemie zorgt voor de noodzaak van nog strengere regels rondom hygiëne, contact en mobiliteit. Dit versterkt de behoefte aan regels en controle.
Veranderingen in politiek klimaat: Wijzigingen in overheidsbeleid en de mate van regulering in het onderwijssysteem door verschuivingen in politieke machtsverhoudingen.
