Het ‘Transformatie’-scenario
Radicaal anders, toch realistisch

Het is 2040. Aisha wordt wakker en pakt haar VR-bril, die ze aanstuurt met haar stem. Haar AI-coach stelt op basis van Aisha's interesses een planning voor. Eerst neemt ze deel aan een interactieve VR-simulatie over duurzame stadsontwikkeling, samen met studenten van allerlei disciplines, verspreid over het land. Een docent begeleidt hen en moedigt aan om out-of-the-box te denken. Daarna gaat Aisha naar de campus, waar niet alleen het onderwijs plaatsvindt, maar ook bedrijven zitten. Aisha volgt een masterclass van een gerenommeerde kunstenaar. Tijdens de lunch wisselt ze in de centrale hub ideeën uit met medestudenten en experts uit de beroepspraktijk. Kennisdeling en co-creatie staan centraal. In de bibliotheek werkt ze aan een real-life opdracht voor een opdrachtgever, en legt de voortgang vast in haar flexibele digitale portfolio. De campus voelt als een tweede thuis, waar grenzen vervagen en alles mogelijk lijkt.

In 2040 is onderwijs radicaal geflexibiliseerd en gepersonaliseerd. Studenten zitten nergens nog passief in de collegezaalbanken, maar zijn in alle sectoren actieve deelnemers in hun eigen, op maat gemaakte leertraject. Docenten fungeren als coaches, begeleidend door een constant beschikbaar kennislandschap. Kunstmatige intelligentie is onmisbaar geworden, waardoor persoonlijke instructies in een oogwenk worden gecreëerd. Traditionele onderwijsstructuren zijn doorbroken; mbo, hbo en wo zijn geïntegreerd en werken nauw samen met overheid en bedrijfsleven. Hierdoor zijn onderwijsinstellingen regionale innovatiehubs geworden. Technologische ontwikkeling heeft de campus, zowel fysiek als virtueel, getransformeerd tot levendige ontmoetingsplekken voor iedereen. Het is een plek voor co-creatie en verbinding. Studenten van alle leeftijden regisseren hun eigen leertraject.